Start w życie przedszkolaka jest jednym z najważniejszych kamieni rozwojowych na drodze małego dziecka. Zmiana trybu życia, konieczność przebywania cały dzień poza domem, w obcym środowisku, wymóg dostosowania się do potrzeb placówki i innych dzieci jest zadaniem dla dwu i trzylatka zarówno ważnym jak i nierzadko bardzo trudnym. Wspólna współpraca rodziców i nauczycieli w zdecydowanej większości przynosi efekt w postaci dobrej i spokojnej adaptacji.
Nasz psycholog
Oktawia Toman
Drogi Rodzicu,
Zbliża się czas, kiedy swój największy skarb-DZIECKO, powierzysz pod naszą opiekę. Jednak zanim to nastąpi, pragniemy Cię zachęcić do przygotowania swojej pociechy na to nowe doświadczenie i tym samym przygotowanie siebie na zmiany, które zachodzą w waszej rodzinie. Ważne jest, żebyś, przed pójściem dziecka do przedszkola:
- Sam był pogodzony z decyzją powierzenia dziecka pod opiekę przedszkola. Twoje obawy czy dobrze robisz, na wstępnym etapie podejmowania decyzji, są czymś naturalnym. Zanim podejmiesz ostateczna decyzję zrób bilans plusów i minusów tej decyzji, mając cały czas na uwadze dobro dziecka.
- Przygotował siebie i dziecko na rozstanie. Trudno będzie dziecku zaaklimatyzować się w przedszkolu, gdy do tej pory cały czas przebywał z Tobą. Spróbuj zostawiać dziecko z inną osobą. Zacznij od krótkiej chwili i stopniowo ją wydłużaj. Przed każdym wyjściem mów dziecku, kiedy wrócisz, np.: „gdy mała wskazówka będzie na 2”. Jest to ważne, gdyż dziecko uczy się, że rodzic, zawsze wraca, a Ty uczysz się funkcjonować bez dziecka.
- Nie straszył dziecka przedszkolem, a opowiadaj mu, jakim fajnym jest miejscem. Swoimi opowiadaniami wzbudzaj w dziecku ciekawość i buduj obraz przedszkola, jako miejsca nieograniczonych możliwości, nowych kontaktów i miejsca bardzo bezpiecznego.
- Odwiedził wraz z dzieckiem kilkakrotnie przedszkole, do którego będzie chodził. Jest to czas dla niego i dla Ciebie, żeby poznać miejsce, osoby tam pracujące i osoby opiekujące się Twoim dzieckiem. To czas, dla dziecka, kiedy Ty swoją obecnością dajesz mu poczucie bezpieczeństwa w nowym miejscu, mówiąc tym samym, że to dobre miejsce.
- Na ok. 2 tygodnie przed pójściem opowiadał dziecku, jak będzie wyglądał dzień, kiedy pójdzie do przedszkola:, kto go zaprowadzi, jak będzie wyglądało pożegnanie, co będzie robiło później oraz określ moment odebrania dziecka. Powtarzaj to wiele razy. Buduje to strukturę dziecku i daje poczucie bezpieczeństwa.
- Opowiadał swojemu dziecku bajkę, w której bohater, podobny do Twojego dziecka, idzie do przedszkola. Opowiedz o jego przeżyciach i przygodach. Powtarzaj bajkę każdego dnia, jeśli dziecku się ona spodoba.
Kiedy dziecko zaczyna chodzić do przedszkola:
- Zadbaj rano, o odpowiednią ilość czasu na ubranie dziecka, śniadanie i wyjście z domu. Na początku Twoje dziecko może potrzebować więcej czasu na poranne czynności. Nie dopuszczaj, żeby w przygotowaniach do wyjścia wkradło się napięcie, dlatego że dziecko wyczuwa negatywne emocje i samo staje się niespokojne. Wasze poranne wyjście musi przybrać formę rytuału, w którym może będzie musiało być miejsce, np.: na 5 minutową zabawę.
- Pożegnania w przedszkolu, powinny być czułe, ale szybkie. Dobrze, gdy dziecko jest odprowadzane przez osobę, z którą łatwiej przeżywa rozstanie. Pojawiające się łzy są reakcją na rozstanie i często dziecko wchodząc do pokoju zabaw zapomina o nich i chętnie zaczyna się bawić.
- Z okazji pójścia do przedszkola możesz podarować dziecku jakiś prezent. Może twoje dziecko posiada maskotkę, którą kiedy zabierze ze sobą do przedszkola będzie się czuło pewniej.
- Motywuj swoje dziecko do chodzenia do przedszkola poprzez opowiadanie o jego sukcesach, chwalenie go i opowiadanie, co mu się udało już osiągnąć. Podkreślaj, że chodzenie do przedszkola to przywilej.
- Zawsze dotrzymuj danego słowa. Nie umawiaj się z dzieckiem na godzinę, tylko na pory dnia, lub etapu harmonogramu dnia przedszkolnego, np.: po obiedzie, po podwieczorku, po basenie. Jeśli mówisz, że przyjdziesz po podwieczorku, to się nie spóźniaj, żeby Twoje dziecko nie pomyślało, że zapomniałeś o nim.
- Dbaj o dobrą komunikację z wychowawcą. Nie tylko pytaj, co zjadło, ale pytaj o postępy oraz trudności i razem zastanówcie się, co można z tym zrobić. Podziel się z nauczycielem informacjami ważnymi odnośnie Twojego dziecka: opowiedz o słaby i mocnych stronach, o problemach zdrowotnych czy specjalnych wymaganiach dietetycznych. Pamiętaj, że Ty i wychowawca macie wspólny cel dobra DZIECKA.
- Pozwól dziecku stawać się samodzielnym i nie wyręczaj go z samodzielnego ubierania, zakładania butów czy jedzenia. Wymaga to od Ciebie dużo cierpliwości, ale jest to bardzo ważne dla Twojego dziecka.
- Nie porównuj swojego dziecka z innymi, lecz ciesz się z jego osiągnięć. Pamiętaj, że ten czas jest trudny dla Ciebie i Twojego dziecka, ale dużo zależy od Ciebie jak go razem przejdziecie.